Deze buitengewone tentoonstelling in Cabaret Voltaire brengt de tot nu toe grotendeels onbekende kosmos van Emma Jung (1882-1955) in dialoog met de hedendaagse kunstenares Rebecca Ackroyd.

Deze buitengewone tentoonstelling in Cabaret Voltaire brengt de tot nu toe grotendeels onbekende kosmos van Emma Jung (1882-1955) in dialoog met de hedendaagse kunstenaar Rebecca Ackroyd (*1987). Voor het eerst worden de aantekeningen van Emma Jung uit haar analytische praktijk, waaronder tekeningen, schilderijen, gedichten en notities, aan het publiek gepresenteerd. Emma Jung, een bekwaam analyticus en nauwe gesprekspartner en medewerkster van haar man C.G. Jung, speelde een sleutelrol in het vormgeven van het onderzoek naar de menselijke psyche - ook al werkte ze op de achtergrond van de beroemde Zwitserse psychiater. Haar werk is vooral gewijd aan het concept van individuatie, d.w.z. het proces waarin een persoon zichzelf herkent en ontwikkelt als een onafhankelijk individu. De dynamiek van animus en anima, de symboliek van de Graallegende als symbool van de innerlijke spirituele reis en het streven naar heelheid spelen hierbij een centrale rol. Hierdoor lossen dualiteiten zoals cultuur en natuur, goed en kwaad of genderidentiteiten op.

Er zijn talrijke parallellen met Emma Jung in het oeuvre van Rebecca Ackroyd. Haar tekeningen geven ook vorm aan het onbewuste en weerspiegelen de psychologische en spirituele dimensie van kunst en processen van "wereld worden". Ackroyds installaties zijn vaak droomachtig en tonen de fragmentatie van geheugen en tijd. Door middel van een diverse beeldtaal die schilderijen op groot formaat, tekeningen, sculpturen en objecten omvat, smelten verlangen en afkeer, wensen en angsten, het vertrouwde en het unheimliche samen tot een fascinerend geheel. Voor haar eerste tentoonstelling in Zwitserland ontwikkelt Rebecca Ackroyd een nieuwe serie tekeningen en sculpturen die zijn opgevat als intieme uitingen van symbolische bevelen. De opzettelijk kleine tekeningen nodigen de kijker uit tot een intensievere ontmoeting met de innerlijke wereld van de creatie.

De tentoonstelling in het Cabaret Voltaire - de geboorteplaats van Dada - is geïnspireerd op een historisch spoor: de connecties tussen Emma Jung, analytische psychologie en de Dada kunstbeweging. In 1916 nam Emma Jung, toen de eerste voorzitster van de Psychologische Club, deel aan minstens één Dada soiree. In dat jaar creëerde ze indrukwekkende visuele metamorfoses die te maken hadden met individuatieprocessen. Kunstenaars als Sophie Taeuber-Arp en Hans Arp namen Jungiaanse benaderingen over, bijvoorbeeld in hun zoektocht naar typologieën en universele vormen. Het analytische idee van individuatie kan vergeleken worden met het dadaïstische doorbreken van conventies. Analytische psychologen, aan de andere kant, onderzoeken de therapeutische effecten van abstracte mandala's. Zowel Dada als de analytische psychologie richtten zich intensief op het onbewuste. Dadaïsten gebruikten de theorieën van de analytische psychologie om om te gaan met de sociale omwentelingen van het begin van de 20e eeuw, zoals de mechanisering van het leven en de trauma's van de Eerste Wereldoorlog. Richard Huelsenbeck merkte later een therapeutische kwaliteit op in het werk van veel dadaïsten.

Emma Jung, geboren als Emma Maria Rauschenbach op 30 maart 1882 in Schaffhausen, was een Zwitserse analytica en schrijfster. Ze werd beroemd als de vrouw en naaste medewerker van psychiater Carl Gustav Jung, maar haar eigen bijdragen aan de analytische psychologie verdienen ook erkenning. Emma Jung kwam uit een rijke en invloedrijke industriëlenfamilie. Dankzij haar bevoorrechte achtergrond kreeg ze een uitstekende opleiding, die haar interesse wekte voor literatuur, filosofie en psychologie. In 1903 trouwde ze met Carl Gustav Jung, met wie ze vijf kinderen kreeg. Ze was niet alleen nauw betrokken bij het werk van haar man, maar ontwikkelde zich in de loop der jaren ook tot een onafhankelijk analyticus. Haar onderzoek naar de Graalsymboliek, dat postuum werd gepubliceerd in 1960, en haar studies naar de dynamiek van de concepten animus en anima zijn bijzonder opmerkelijk.

Rebecca Ackroyd, geboren in 1987 in Cheltenham, UK, woont en werkt in Berlijn en Londen. Ze behaalde haar Postgraduate Diploma in Fine Art aan de Royal Academy of Arts in Londen en haar BA aan de Byam Shaw School of Art in Londen. Haar recente solotentoonstellingen omvatten Mirror Stage op de Biënnale van Venetië (2024), georganiseerd door het Kestner Gesellschaft, Hannover; Period Drama in het Kestner Gesellschaft, Hannover (2023-2024); en Shutter Speed in het Musée d'Art Contemporain, Lyon (2023-2024). Haar werken maakten ook deel uit van talrijke groepstentoonstellingen, waaronder Antéfutur in het Musée d'Art Contemporain, Bordeaux (2023); Dark Light: Realism in the Age of Post-Truth in de Aïshti Foundation, Beiroet (2022); Masters and Servants in de Ygrec Gallery, École Nationale Supérieure d'Arts de Paris Cergy, Parijs (2022); corpus murmur in Peles Empire, Berlijn (2022); Act 1: Body en Thrall in de Rugby Art Gallery and Museum, UK (2022); evenals Singed Lids voor de 15e Biënnale van Lyon, Lyon (2022). Biënnale de Lyon, georganiseerd door het Palais de Tokyo (2019).


Opmerking: Deze tekst werd vertaald door automatische vertaalsoftware en niet door een menselijke vertaler. Er kunnen vertaalfouten in staan.